HI ความรัก <Lee HI x Suhyun>

ข้อมูลเบื้องต้น

 

ฉันมันคนไม่มีหัวใจ รักใครไม่เป็น รักเป็นก็แต่ตัวเองกะดนตรี สองอย่างที่ชีวิตนี้รักสุดล่ะ นอกจากฉันจะไม่มีหัวใจรักใครไม่เป็นแล้ว ฉันมันยังไร้ซึ้งความรู้สึกนึกคิดอีกด้วย เข้ากับใครก็ไม่ได้ อยู่กับใครเค้าก็ไม่เข้าใจฉัน ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับฉันก็เพราะเรื่องนี้ ทำให้ฉันมีเพื่อนน้อย แม้แต่กับรุ่นพี่ในค่ายฉันยังเข้ากับพวกเค้าไม่ได้เลย จนกระทั่ง...เด็กนั่นเข้ามาในชีวิตฉัน

เนื้อเรื่อง

“ฮาอีออนนี่~~ อันยองฮาเซโย๊~~"

“อือ อันยอง..”

“วันนี้ออนนี่มาเช้าอีกแล้วหรอ”  ยัยเด็กจอมป่วนอีซูฮยอนที่ชอบวุ่นวายกับชีวิตฉันตลอด ไม่ว่าฉันจะ
ทำอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ยัยนี่รู้หมดและจอมจุ้น จุ้นไปซะทุกอย่าง

“อือ..”

“โหย! ตอบแค่เนี่ย เซ็ง! เมื่อไหร่ออนนี่จะคุยกับฉันดีๆเนี่ย”  ก็คนมันรำคาญอ่ะ

“ฉันไม่รู้จะคุยอะไร”

“อะไรก็ได้ คุยมาเหอะ”

“ก็ไม่มีไรจะคุยอะ”

“งั้นทำไมวันนี้ออนนี่มาเช้าจัง”  ยัยเด็กป่วนเขยิบเข้ามานั่งใกล้ๆฉัน แล้วก็จ้องหน้าฉันอยู่อย่างนั้น

“ท่านประธานเรียกให้มาเช้า”

“จริงดิ ฉันเองก็โดนท่านประธานเรียกให้มาเช้าเหมือนกัน”

“ฮาอีอา~ซูฮยอนอา~ พวกเธออยู่ไหนกันเนี่ย?”

“พวกเราอยู่นี่ค๊า~”  ท่านประธานเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบเฉยไร้รอยยิ้ม มีเรื่องอะไรกันแน่ถึงเรียกพวกเรามา

“ที่ฉันเรียกพวกเธอมาก็เพราะว่า ฉันตั้งใจจะให้พวกเธอเป็นยูนิทใหม่ของค่าย”

“ยูนิทใหม่หรอค่ะ คือพวกเราต้องร้องเพลงคู่กันหรอ”

“ถูกต้อง นี่คือทำนองและเนื้อร้อง ฉันอยากให้พวกเธอฝึกกันเองไปก่อน แล้วฉันจะเรียกมาดูผล”

“อ่า~เรียกมาเช้าขนาดนี้คงไม่ใช่แค่เรื่องนี้มั้งเนอะออนนี่เนอะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอนี่รู้ทันตลอดเลยนะซูฮยอน”

“หัวเราะจนได้ ว่าแล้วเชียว”

“เนื่องจากพวกเธอเป็นยูนิทใหม่แล้วยังไม่ค่อยสนิทกัน ฉันเลยตั้งใจให้พวกเธอไปอยู่หอด้วยกัน
3 เดือน”

“อยู่หอ!!!!”  ฉันและซูฮยอนตะโกนพร้อมกันอย่างดัง แต่หน้าเด็กนั่นดูจะดีใจนะ

“ใช่ เอาของมาพรุ่งนี้เลยนะ เดี๋ยวฉันให้คนขับรถไปรับที่บ้าน”

“ค่ะ..”

“ค๊า~~~”  เด็กนั่นตอบรับซะเสียงดัง ดีใจมากเลยหรอนนั่นน่ะ

“ดีใจจังฉันกับออนนี่จะได้อยู่ด้วยกันด้วยอ่ะ”  ใครดีใจกับเธอด้วยย่ะ

“หน้าฉันดูดีใจมากเลยหรอ?”  หน้าฉันตอนนี้กำลังเบื่อโลกสุดชีวิตเลยล่ะ

-วันต่อมา-

“หอที่เราต้องอยู่น่ารักเนอะ ออนนี่ดูสิๆ”

“อือ...”

“นี่พวเธอจะไม่ช่วยฉันหน่อยหรอ ทำไมฉันต้องยกของให้พวกเธอด้วยเนี่ย!!”  อีกคนที่ฉันรำคาญ
จะใครกันล่ะก็พี่ชายยัยนี่เนี่ยแหละ พูดมากพอกะน้องเลยจริงๆ

“แหม~พวกเรากำลังชื่นชมหอใหม่อยู่นะ อปป้านี่พูดมากจริง”  พอกันแหละมั้ง

“เธอก็พูดมาก มานี่เลย มายกของของตัวเองเลย”

“นี่ฉันเป็นผู้หญิงนะ อปป้าต้องช่วยฉันยกซิถึงจะแมนแอนด์แฮนด์ซั่ม”  ฉันรีบยกของของฉันส่วนนึง
ขึ้นไปที่ห้องพักโดยไม่ได้สนใจสองพี่น้องที่เถียงกันตั้งแต่ขึ้นรถได้จนถึงตอนนี้

“อปป้าตามมาเร็วๆสิ”

“ของของฉันก็ต้องขน ของเธอฉันก็ต้องขน ของฮาอีฉันก็ต้องขน นี่ฉันเหนื่อยแล้วนะ”

“ก็อปป้าเป็นผู้ชายอ่ะ ช่วยนิดช่วยหน่อยจะเป็นไรไป”

“เอากล่องนั่นมานี่”  ฉันดึงกล่องของฉันซึ่งเป็นกล่องสุดท้ายที่ฉันเอามาออกมาจากมือชานฮยอก

“นี่กล่องสุดท้ายของเธอแล้วหรอ”

“อือ...”

“เธอเอาของมาน้อยจัง ดูของนองฉันสิ เยอะยังกะจะย้ายบ้านเลยอ่ะ”

“ฉันเอาของของผู้หญิงมาเผื่อฮาอีออนนี่ตะหาก”

“เผื่อทำไมของฉันครบแล้ว”

“เผื่อออนนี่ต้องจำเป็นมันหมดอ่ะ หรือลืม หรือไม่มีอ่ะ”

“อือๆ ตามใจ”  เราสองคนเลือกห้องนอนโดยเรานอนกันคนละห้องส่วนอีกห้องเป็นของพี่เลี้ยงที่มา
อยู่กับเรา ส่วนชานฮยอกอยู่ห้องตรงข้ามกับพี่เลี้ยงอีกคน

-คืนแรกกับการย้ายเข้าหอ-

“เด็กๆมาทานข้าวได้แล้ว~”  พี่เลี้ยงเรียกพวกเราไปทานข้าวเย็นรวมทั้งนายชานฮยอกก็ด้วย
เค้าจะเข้ามาทานกับพวกเราทุกมื้อแบบนี้

“อะฮาอีเธอยกจานพวกนี้ไปล่ะกันนะ”

“อือ”

“เดี๋ยวของที่เหลือฉันยกไปเอง”

“ที่เหลือ? แก้ว6ใบเนี่ยนะ”

“อื้อ แก้ว6ใบ เยอะนะ หนักด้วย คิคิ”

“อปป้านี่ไม่ไหวเลยนะ แกล้งออนนี่เค้าทำไม มาค่ะฉันช่วยเอง”

“ไม่เป็นไร..”  ฉันรีบเดินหนีสองพี่น้องนั่นมาที่โต๊ะกินข้าว เพราะสองคนนั้นเริ่มเถียงกันอีกแล้ว

แค่คืนแรกก็ทำเอาฉันปวดหัวไปหมดแล้ว พี่น้องคู่นี้ตีกันตลอดไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็ตีกันตลอด เฮ้อ~ ปวดจิต

-1เดือนผ่านไป-

ครบ1เดือนช่างไวเหลือเกิน ฉันกับเด็กซูฮยอนเริ่มสนิทกันมากขึ้นเพราะอะไรน่ะหรอ ก็เธอเล่นชวนฉันไปนู่นมานี่ตลอดเลยน่ะสิ เดี๋ยวก็ชวนไปซื้อของ ชวนไปสวนสนุก สวนสัตว์ นู่นนี่นั่น มันก็ดีนะที่เด็กนี่
มาอยู่ด้วยกัน ฉันไม่เหงาดี ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่มีเพื่อน แต่ก็ยังรำคาญๆอยู่นิดๆอะ

“ออนนี่ค่ะ พรุ่งนี้เราไปสวนสัตว์กันนะ”

“อีกแล้วหรอ อาทิตย์เธอชวนฉันเที่ยว 3 ครั้งแล้วนะ ไม่ให้พักกันบ้างเลยหรอ”

“แต่คราวนี้ท่านประธานเลี้ยงนะ แถมบอกว่าจะไปด้วยอีกตะหาก”

“เอางั้นก็ด้ายยย~”  ฉันพูดลากเสียงยาวแบบยอมจำนน

-วันต่อมา-

“ถึงแล้ว เด็กพวกนี้ชอบเที่ยวเหมือนกันนะเนี่ย” ใคร? คนไหน? ฉันหรอ? ไม่มั้งค่ะ?

“ออนนี่เค้าไม่ชอบหรอกคะ แต่ฉันชอบชวนออนนี่เค้าไปเที่ยว จะได้ผ่อนคลาย”

“จริงหรอฮาอี”

“เอ่อ..มั้งค่ะ”  พูดมากจริงเด็กนี่!

“ฮ่าฮ่าฮ่า เชื่อเธอเลยจริงๆ เพราะอย่างงี้แหละฉันถึงอยากให้พวกเธออยู่ด้วยกัน”

“แล้วออนนี่เค้าก็พูดน้อยด้วยค่ะ เหมือนเค้าไม่อยากคุยกับฉันเลย”

“งั้นหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า”  นี่ก็หัวเราะเข้าไป อุ้ย!

“อย่าพูดอย่างนั้นซิ ดูหน้าเธอด้วย เธอดูไม่พอใจแล้วนั่น”  รู้นิ่!

“ปะ..ป่าวซะหน่อย”

“อาๆ ฉันไม่แกล้งเธอและ ไปต่อกันเถอะ”  พวกเราเดินเล่นดูสัตว์ไปเรื่อยจนตกเย็นก็กลับหอกัน

-ครบ 3 เดือน-

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะได้อยู่หอกับซูฮยอน ตอนนี้พวกเราทำเพลงเสร็จแล้ว รอวันโปรโมท
อย่างเดียวเลยต้องย้ายกลับบ้านวันนี้

ฉันเก็บของเสร็จก่อนเลยเข้าไปดูซูฮยอนในห้องของเธอ เห็นเธอนั่งเก็บของอยู่แต่ดูเหม่อลอย
เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“นี่!”

“ห่ะ! อะไร! ตกใจหมดเลยออนนี่”

“ทำไรอยู่ ดูเหม่อๆ”  ในมือของเธอมีรูปอยู่สี่ห้าใบ

“ดูรูปของออนนี่กับฉันอยู่”  เธอยื่นรูปพวกนั้นให้ฉันดู

“อันนี้ตอนเราไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นนิ่ ส่วนนี่ก็ตอนซ้อม เธอเต้นอะไรก็ไม่รู้ตลกชะมัด”

“พี่จำได้ด้วยหรอว่าฉันเต้นตลก”

“ได้ซิ ทำไมจะจำไม่ได้ เธอเต้นตลกขนาดนั้น เอ่อ..”  ฉันหยุดชะงักเมื่อเห็นหน้าเด็กนั่นยิ้มร่า

“ยิ้มไรของเธอ”

“ฉันนึกว่าพี่จะจำไม่ได้ซะอีก”

“ฉันอาจไม่พูดความรู้สึกของฉันให้เธอรู้ แต่ฉันก็จำได้ทุกเรื่องในช่วงที่ผ่านนะ”

“อ่า~~ ออนนี่นี่น่ารักจัง”  อยู่ๆเด็กนั่นก็เข้ามากอดฉัน ทำเอาตั้งตัวไม่อยู่ ก็นะเธอตัวโตกว่าฉันนี่เนอะ

“นี่! กอดทำไมเนี่ย!”  นอกจากจะกอดแล้ว ยังแน่นเอาไม่ออกอีก

“รู้มั้ย...ว่าฉันน่ะอยากกอดออนนี่มานานแล้วนะ แต่ไม่มีโอกาสเลย ออนนี่เล่นไม่เข้าหาฉันเลยอ่ะ
รู้มั้ยว่าเวลาฉันอยู่กับออนนี่มันอบอุ่นมากเลยนะ มากกว่าอยู่กะอปป้าฉันซะอีก”

“ถ้าเค้ามาได้ยินคงเสียใจน่าดูนะนั่น”

“ช่างเถอะ ตอนแรกฉันคิดว่าความอบอุ่นที่ได้รับมันเป็นเพราะฉันมีแต่พี่ชายไม่มีพี่สาว
แต่พอได้อยู่ด้วยกันมาขึ้น ฉันไม่คิดอย่างนั้นแล้วสิ..”

“แล้วเธอคิดยังไง?”  เธอเลิกกอดฉันแต่กลับนั่งจ้องหน้าฉันแทน

“ฉันคิดแบบนี้..”  อยู่เธอก็โผเข้ามาหาฉันแล้วก็...จูบ...

หัวใจฉันเต้นแรงแบบที่ไม่เคยเต้นมาก่อน มันแรงจนเหมือนจะทะลุออกมาอยู่แล้ว หรือว่านี่คือความรัก
ที่ฉันไม่เคยมีให้ใครที่ไหน ฉันรับสัมผัสนั้นโดยไม่ขัดขืน เหมือนกับว่าไม่อยากให้มันหยุดแค่นี้ คงเป็นความรักจริงๆแล้วสินะ ทั้งที่ยัยเด็กนี่ทำชีวิตฉันวุ่นวายมาโดยตลอด แต่ฉันกลับอยากอยู่ด้วย อยากโดนเด็กนี่ชวนไปเที่ยว หรือแม้แต่เข้ามาจุ้นในห้องนอนของฉัน มันคงถึงเวลาแล้วสินะที่จะ

HI ความรัก ฉันเจอกับแกแล้วนะ